Chondromalacja rzepki

Chondromalacja rzepki – Chrząstka jest naturalnym amortyzatorem dla stawu. Nadużywanie jej, przewlekłe przeciążanie, uszkodzenie może prowadzić do chondromalacji – ogólnego terminu określającego uszkodzenie chrząstki. Często błędnie używane zamiennie z terminem konfliktu rzepkowo–udowego. Konflikt SRU, może w efekcie powodować zmiany chrzęstne na powierzchni rzepki i kłykci kości udowej, ale ból występujący w konflikcie SRU nie musi być zależny od chondromalacji.

Chondromalacja rzepki:

I – spluszowacenie i zmiękczenie chrząstki

II – pęknięcia i przetarcia niepełnej grubości (ubytki <1,25mm)

III – pęknięcia pełnej grubości (szczeliny >1,25)sięgające do kości podchrzęstnej bez odsłonienia kości

IV – ubytki odsłaniające kość podchrzęstną

Na skutek powtarzających się mikrourazów, które osłabiają wytrzymałość powierzchownej warstwy chrząstki doprowadzając do jej przerwania – tzw. spluszowacenia chrząstki. Dalsze osłabianie chrząstki powoduje tworzenie się pęknięć na jej powierzchni. Dalszy potęp zmian polega na pogłębianiu się tych pęknięć do kolejnych warstw chrząstki, aż do pełnego odsłonięcia strefy podrzechęstnej. Głębokie pęknięcia mogą powodować wydzielanie się fragmentów chrząstki, które mogą być wchłonięte prze organizm bądź „pływać po stawie” jako ciała wolne. Takie ciała wolne w stawie, mogą albo dalej rysować i uszkadzać chrząstkę w innych miejscach albo powodować blokowanie się stawu.

Głębokie uszkodzenia nie wykazują zdolności regeneracyjnych i przechodzą w zmiany chroniczne powodując postępujące niszczenie stawu, a w konsekwencji do zwyrodnienie stawu.

Podział chrząstek ze względu na proporcje substancji międzykomórkowej:

chrząstka szklista (niewiele włókien, głównie kolagen typu II) z tego typu chrząstki zbudowane są powierzchnie stawowe, chrząstki krtani. Chrzęstne pierścienie tchawicy i oskrzeli, chrzęstne części żeber i przegroda nosa

chrząstka włóknista (liczne włókna kolagenowe, głównie kolagen typu I) są budulcem krążków międzykręgowych, elementów spojenia łonowego, łąkotki, przyczepy więzadeł i ścięgien do kości

chrząstka sprężysta (gęsta siatka włókien elastycznych) ma różne właściwości fizyczne i spełnia różne funkcje w organizmie. Jest budulcem małżowiny usznej, przewodu słuchowego zewnętrznego, trąbki słuchowej, nagłośni oraz małych chrząstek krtani

Jakie są przyczyny?

Spośród różnych przyczyn chondromalacji, można wyróżnić dwa główne typy. W skutek dużego mechanicznego urazu lub sumujących się mikrourazów, będących wynikiem chronicznego problemu w stawie:

Niestabilność kolana

Uszkodzenie łąkotki

Zaburzenia osi nóg (zwiększony kąt Q)

Nadmierne przyparcie rzepki

Nadwaga

Zaburzenie równowagi mięśniowej

Chondromalacja rzepkii co dalej?

Chondromalacja rzepki – Po pierwsze, żeby prawidłowo zdiagnozować chondromalację trzeba wykonać badania obrazowe – najlepiej rezonansu magnetycznego. Badanie USG, wykonane przez dobrego diagnostę. To może potwierdzić uszkodzenie chrząstki, ale tylko w ograniczonym obszarze stawu, dostępnym badaniu. A z diagnozą bywa różnie, często lekarze „na oko” stawiają diagnozę, nadużywając stwierdzenia chondromalacja. Dla każdego bólu przedniego przedziału kolana (link do bólu przedniego przedziału kolana). Po drugie, chondromalacja wynika poniekąd z naturalnego zużycia stawu i pewnie większość z nas przynajmniej I stopień uszkodzenia ma. Często taki II stopień uszkodzenia chrząstki wychodzi w badaniu „przy okazji” bólu kolana, mimo iż wcale nie musi być jego przyczyną.

Nie należy jednak ignorować chondromalacji. I , II stopień w tym momencie może być w miarę niegroźny, ale jeśli nic z tym nie zrobimy, za parę lat zmiany typu IV doprowadzą do zwyrodnienia stawu. W Efekcie do konieczności wymiany stawu na protezę. Odpowiednio wczesna interwencja, spowolni rozwój choroby i zminimalizuje negatywny efekt. Dobrze dobrany program rehabilitacji, pozwoli pozbyć się bólu kolana.

Jak sobie radzić z Chondromalacja rzepki?

Chondromalacja rzepki – Proste czynności takie jak odpoczynek i chłodzenie przynoszą ulgę, ale nie załatwiają problemu. Należy określić przyczynę powodującą zużycie chrząstki i odpowiednio dobranym działaniem terapeutycznym, wyeliminować ją. Rehabilitant poprzez dobór odpowiedniego zestawu ćwiczeń i działanie manualne, zminimalizuje odczucie bólu i drażnienia.

Chondromalacji nie da się cofnąć, uszkodzona chrząstka nie ma zdolności regeneracyjnych. Łykanie kolagenu, chondroityny, kwasu hialuronowego, nie odbuduje chrząstki. Jedynie może odżywić lepiej staw i „polepszyć” smarowanie, co poniekąd poprawi sytuację, bo chwilowo spowolni dalsze ścieranie się chrząstki i może dać ulgę w bólu.

O ile na anatomiczne niedoskonałości organizmu, powodujące zwiększone obciążenie w stawie, nie mamy większego wpływu. O tyle osłabione i przykurczone mięśnie, można odpowiednio wzmocnić i uelastycznić. Lepszy balans mięśniowy, daje lepsze wsparcie i odciążenie samego stawu. Dodatkowo przy mechanicznych zaburzeniach osi stawu, można w procesie rehabilitacji wspomóc się wkładkami ortopedycznymi.