Rehabilitacja po uszkodzeniu więzadła pobocznego piszczelowego

Uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego (MCL)

Rehabilitacja po uszkodzeniu więzadła pobocznego piszczelowego (MCL) jest płaskim, trójkątnym więzadłem które łączy kość udową z kością piszczelową od przyśrodkowej strony kolana. Zaczyna się na nadkłykciu przyśrodkowym kości udowej i biegnąc w dól kolana, przyczepia się ok 5 cm poniżej szpary stawu kolanowego, część włókien warstwy głębokiej jest połączona z torebką stawową. Część przednia więzadła biegnąca bardziej pionowo, kontroluje ruchy zgięcia i wyprostu. Część tylna biegnąca nieco bardziej skośnie odpowiada tylko za moment wyprostu kolana. Więzadło przyśrodkowe (poboczne piszczelowe) odpowiada za stabilizację przyśrodkową kolana – nie pozwala na koślawienie się kolana.

Uraz i objawy jakie wywołuje uszkodzenie MCL:

Uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego kolana następuje zwykle w urazie koślawienia kolana. W zależności od wielkości urazu, może dochodzić do triady urazów: uszkodzenia więzadła pobocznego strzałkowego, więzadła krzyżowego kolana oraz uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej kolana. Charakteryzuje się głębokim bólem po wewnętrznej stronie kolana. Ból i obrzęk mogą ograniczać możliwość normalnego chodzenia. Przy większym urazie bądź powtarzających się mniejszych urazach, może występować niestabilność przyśrodkowa kolana.

Ze względu na rozległość urazu który powoduje otwarcie szpary stawu, uszkodzenia możemy podzielić na trzy stopnie:

I stopień – naciągnięcie więzadła – bolesne, opuchnięte więzadło ale bez przerwania ciągłości,

II stopień – naderwanie więzadła – więzadło rozciągnięte, ale nadal prawidło stabilizuje,

III stopień – całkowite zerwanie więzadła – prowadzi do niestabilności przyśrodkowej kolana.

Rehabilitacja po uszkodzeniu więzadła pobocznego piszczelowego:

Więzadło poboczne piszczelowe cechuje się dużą zdolnością do regeneracji i nie zawsze wymaga interwencji chirurgicznej. Urazy I i II stopnia stosuje się unieruchomienie ortezą i w granicach odczuwanego bólu noga może być obciążana. Przy naciągnięciu więzadła (I stopień) do aktywności sportowej można wrócić już po około dwóch tygodniach. Przy naderwaniu więzadła (II stopień) powrót do aktywności może nastąpić już po około 3 – 4 tygodniach od urazu. Zerwania więzadła pobocznego piszczelowego (III stopień) oraz przewlekła niewydolność więzadła wymagają rekonstrukcji więzadła. Czas powrotu do pełnej sprawności wynosi od 3 do 6 miesięcy.

Rehabilitacja po uszkodzeniach I i II stopnia polega na uciszeniu stanu zapalnego w ostrej fazie urazu. Stymulacji więzadła do regeneracji. Następnie stopniowo wprowadzane są ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy uda, szczególnie głowę przyśrodkową mięśnia czworogłowego oraz ćwiczenia propriocepcji. Kolejnym etapem jest wprowadzenie w trening funkcjonalny, który ma wspomóc powrót do sportu i zminimalizować ryzyko ponownej kontuzji.